Venezolaanse barkjes blijven naar Bonaire komen, ondanks spanning op zee
In dit artikel:
Terwijl in het Caribisch gebied de spanning tussen de Verenigde Staten en Venezuela oploopt — onder meer door de aanwezigheid van het Amerikaanse vliegdekschip USS Gerald R. Ford, aldus een Nieuwsuur-reportage — blijft het dagelijkse leven aan de kades van Bonaire en Curaçao opvallend rustig. Kleine Venezolaanse barkjes varen nog steeds vanuit Falcón in ongeveer zeven uur naar de eilanden en voeren verse mango’s, papaja’s en ander fruit aan. Een verkoper op Curaçao vat het gevoel samen: “We voelen geen gevaar.”
Controlepatrouilles op zee komen voor, maar verkopers zeggen meestal probleemloos te passeren; waarschuwingsschoten worden alleen afgevuurd als iemand niet stopt. Voor de handelaren wegen vooral praktische problemen: hoge brandstofkosten en vergunningsregels vormen grotere kopzorgen dan internationale spanningen.
Op Bonaire is de handelspraktijk anders dan op Curaçao: Venezolaanse handelaren mogen niet rechtstreeks aan consumenten verkopen omdat ze geen onderneming hebben ingeschreven op het eiland. Daardoor is een tussenhandelaar nodig, wat de prijzen opdrijft en de potentie van goedkope import tegenwerkt. Gedeputeerde Clark Abraham noemde in januari 2024 de barkjes als kans om supermarktprijzen te verlagen en gaf aan dat alternatieve importroutes onderzocht worden, maar concrete effecten blijven beperkt. Supermarkten houden nog grotendeels hun monopoliepositie, en de overheid heeft tot nu toe weinig bereikt om groente- en fruitprijzen substantieel te verlagen.
Bewoners zoeken alternatieven: op donderdagen en vrijdagen verkoopt een lokale handelaar (Onnie Emerenciana) aan huis en via een groente- en fruit-WhatsAppgroep kunnen bestellingen doorgegeven worden om donderdag op te halen. Deze producten zijn doorgaans verser, goedkoper en geven de lokale economie een kleine impuls.
De komst van de barkjes blijft dus zowel praktische waarde als symbolische betekenis hebben: terwijl grootmachten hun machtsspel spelen op zee, zorgen Venezolaanse verkopers met hun boten voor voedselvoorziening en tonen ze veerkracht in het dagelijks leven op de eilanden.